Thursday, May 17, 2007

Χάρτινες μουσκεμένες σημαίες (5-δ)

Τέλος του 5ου κεφαλαίου.

Παρότι είχαν φύγει αξημέρωτα, η ζέστη τούς πρόφτασε στο δρόμο. Ανοιξαν τα παράθυρα της άμαξας, τράβηξαν τις κουρτίνες, έβγαλαν όσα ρούχα μπόρεσαν, έλυσαν μανσέτες και ζωνάρια. Οι άλλες τίποτα, ούτε κουμπί, κι ας έτρεχε ο ιδρώτας τους ποτάμι. Ούτε καν τον φερετζέ; -Με ανοιχτές κουρτίνες; Οχι, αδύνατον. Η Αφεδρία, που είχε μεγάλη περιέργεια να δει τα πρόσωπά τους ξέσκεπα, έκλεισε μεμιάς τα πάντα. Η μητέρα τους ούτε και τότε άνοιξε το γιασμάκι της. Τα δυο κορίτσια έκαναν πως δεν κατάλαβαν το αποδοκιμαστικό της βλέμμα. Ανακουφισμένα τράβηξαν πέπλο και φερετζέ και άφησαν την νέα φίλη τους να τις κοιτά βαθύτατα εντυπωσιασμένη. Τι κρίμα που η θρησκεία και η κοινωνία τους δεν τους επέτρεπε να δείξουν τις μορφές τους... Εκείνες, που είχαν συναίσθηση της ξεχωριστής τους ομορφιάς, χαμογέλασαν ήρεμα: έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τ’ αφήσουμε. Να σοφές κουβέντες!

Δεν πρόλαβε να κατεβεί από την άμαξα και ο Χρηστάκης την άρπαξε απ’ το μπράτσο κι άρχισε να την τραβά παράμερα. Όταν έφτασαν σε απόσταση ασφαλή απ’ τους υπόλοιπους, τη ρώτησε, χωρίς περιστροφές, αν είχε δει ακάλυπτα τα πρόσωπα των κοριτσιών και πώς έμοιαζε η Εσάτ. Η Αφεδρία έμεινε άναυδη να τον κοιτά. Μα η Εσάτ είναι αλλόθρησκη και παντρεμένη, του είπε ζωηρά. Της έσφιξε το χέρι, να σταματήσει. Κανείς δεν πρέπει να ξέρει το ανομολόγητο πάθος του, κανείς. Ας του πει, τώρα. Αν εξαιρέσεις τα μαλλιά, γιατί η Εσάτ είναι καστανή, μοιάζει αρκετά με τη Λέλα της κυρίας Μαργαρίτας.
Την άφησε, αφού πρώτα την όρκισε να μη το πει ούτε στον αδελφό του. Η Αφεδρία έτρεξε στο άνδρα της, προλαβαίνοντας την άκρη της κουβέντας που είχε με τον Μουσταφά μπέη. Ακουσε την τελευταία παρατήρηση του Οθωμανού, ο οποίος φαινόταν να αισθάνεται άβολα. «Μα Γιώργη εφέντη, γιατί το λέτε αυτό; Μπορεί να μοιάζουνε ή και να είναι ελληνικά, όπως επιμένετε. Αυτό δεν αποκλείει το δικό μου ενδιαφέρον. Τα ελληνικά με γοητεύουν, έχω στο κατώφλι του σπιτιού μου μια αρχαία επιγραφή, την κοιτώ κάθε μέρα διαβαίνοντας. Εν πάση περιπτώσει, ό,τι κι αν είναι, ανήκει στην πατρίδα μου- που είναι και δικιά σας, αν δεν κάνω λάθος.»
Ο John Turtle Wood ανέσκαπτε αρκετά χρόνια για ένα τόσο πενιχρό αποτέλεσμα. Απογοητεύτηκαν όλοι. Εβλεπαν κάτι σπασμένες κολώνες, που οι ντόπιοι έλεγαν πως ήταν από τον ναό της Εφεσσίας Αρτέμιδος, και τους ήταν αδύνατον να δεχτούν ότι ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου είχε καταλήξει σε σχεδόν αόρατα ερείπια. Ο Γιώργης επέμενε πως ο ναός ήταν περικαλλής και πλούσια διακοσμημένος, τόσους αιώνες, όμως, μετά, ελάχιστα κατάλοιπα μαρτυρούσαν πια την ύπαρξή του. Μη κοιτάς τη φήμη, της είπε. Sic transit gloria mundi.
Ναι, έτσι περνά η δόξα και χάνεται, αφήνοντας πίσω μονάχα την αχλύ του μύθου. Πόσες φορές είχε κάνει ανάλογες συζητήσεις με τη Δόμνα, τότε που του διάβαζε τις επιστολές του θείου Στέφανου. Εκείνος, διακονούσε τη φιλολογία, την ιστοριογραφία και την αρχαιολογία χρόνους πολλούς, έβλεπε μπροστά, πρόβλεπε πως τα αρχαία ερείπια θα αποκτούσαν κάποια μέρα και πάλι ζωή, όχι ανακατασκευασμένα παρά ως πόλος έλξης περιηγητών, ταξιδιωτών, επισκεπτών, και τότε θα ξεπρόβαλε μεγαλοπρεπής η δεύτερη δύναμή τους.
«Σκεφτόμουν τόση ώρα την Αθήνα, με τέτοια δύναμη παλιά, και σήμερα να είναι μια απλή κωμόπολη» του είπε η Αφεδρία. «Πρωτεύουσα βέβαια, κι όμως μπροστά στη Σμύρνη, τίποτα. Εκεί που στη δική μας πόλη καταπλέουν περισσότερα από χίλια καράβια κάθε χρόνο, στο λιμάνι του Πειραιά σπανιότατα βλέπουν πλεούμενο. Κι ούτε που συγκρίνονται τα εμπορικά, τα κτήρια, οι δρόμοι, τα καφενεία, τα καφέ- αμάν, οι σάλες δεξιώσεων, οι όμιλοι, η κοινωνία η δική μας τέλος πάντων. Η Σμύρνη είναι τόσο εξωστρεφής, τόσο κοσμοπολίτικη, τόσο χαρούμενη…»
Θαύμασε τη σχεδόν παιδική αθωότητά της, τον αυθορμητισμό, την αυτοπεποίθησή της. Δεν έκανε τον κόπο να της πει την άποψή του, εκ διαμέτρου αντίθετη με τη δική της. Την αγκάλιασε με το βλέμμα, συνέχισε να την κοιτά τρυφερά σε όλη την εκδρομή, γελούσε με τα χαριτωμένα που του έλεγε, απολάμβανε τη δροσιά της. Αν είχε μιλήσει και ο Εκρέμ, θα ήταν μια αξέχαστη ημέρα.


ask2use.com: Μόνο αποσπασματική αντιγραφή
ask2use.com: Δεν είναι απαραίτητη η πληρωμή
ask2use.com: Επιτρέπεται η κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια