Χάρτινες μουσκεμένες σημαίες (5-α)
Συνεχίζουμε με τον νέο τίτλο και με διαφορετική αρίθμηση. Δηλαδή, θα μπαίνει το κεφάλαιο (στην περίπτωσή μας το 5ο) και το μέρος του κεφαλαίου (εδώ το πρώτο).
Πολύ είχε στενοχωρεθεί η Αφεδρία με το γεγονός. Ενα ολόκληρο, πανάκριβο, υπέροχο, σπάνιο σερβίτσιο από πορσελάνη των Σεβρών, θρύψαλα. Ενεννήντα κομμάτια. Για την ακρίβεια, 88. Είχαν σωθεί ένα φλυτζανάκι από τα 12 κι ένα πιατάκι. Ο Γιώργης απαίτησε να πίνει εκεί τον καφέ του κάθε, μα κάθε πρωί, και δεν έκανε πίσω. «Κοίτα να μη σου σπάσει» φώναζε στις δούλες όπως και στη γυναίκα του. Δες εμμονή!
Εμμονή όμως είχε και η Αφεδρία. Λες να είναι γρουσουζιά; Ρωτούσε και ξαναρωτούσε τις φίλες της. Στο τέλος την έπεισαν πως μαζί με τα πιατικά «έσπασε» και η κακοτυχία και ησύχασε. Αλλά τι να περιμένει κανείς, στα δρίματα;
Αρχές Αυγούστου, και συγκεκριμένα τις έξι πρώτες μέρες, κανείς δεν άγγιζε νερό, ιδίως ζεστό, σε ολόκληρη τη Μικρασία. Ηταν τα δρίματα και κινδύνευες να παρουσιάσεις μόνιμες λευκές κηλίδες- εκτός κι αν ήτανε νερό βροχής, σπάνιο έτσι κι αλλιώς λόγω εποχής. Δεν κολυμπούσαν, δεν έπλεναν, δεν πλένονταν, δεν καθάριζαν τα σπίτια. Ακόμα και αυτό, πάντως, δεν σε απάλλασσε από τη γρουσουζιά που κυκλοφορούσε, θαρρείς, στον αέρα, στην ατμόσφαιρα.
Ο Γιώργης έβαλε τις φωνές ακούγοντας τις σκέψεις της. Προλήψεις και δεισιδαιμονίες, έκανε, σιγά να μη βρωμίσουμε με τέτοιες αηδίες. Ετσι μας τα αφήσαν οι παλιότεροι, του είπε, για να εισπράξει την απάντηση πως οι παλιότεροι είναι παρελθόν και οι δοξασίες μύθοι οι οποίοι απέχουν πολύ απ’ την αλήθεια. Από πού κι ως πού, δηλαδή, το καθαρότερο στοιχείο της φύσης, μπορούσε να φέρει κακή τύχη; Και γενικώς, δεν θα έπλεναν ολόκληρη βδομάδα ούτε χέρια ούτε πόδια, μέσα στο κατακαλόκαιρο, για μιαν ανοησία;
Παρά τη μεγάλη της ευφράδεια, κατάπιε τη γλώσσα της. Θα βάλει τα κλάματα, να του δείξει αυτή. Προσπαθούσε, πλην εις μάτην. Τα μάτια της δεν την υπάκουαν. Ας κάνει πως ενοχλείται το μωρό, καλύτερα. Επιανε και ξανάπιανε την κοιλιά, στριφογυρνούσε στη θέση της. Ούτε μ’ αυτό πέτυχε κάτι. Δεν μπορούσε να χωνέψει την αδιαφορία και την κακοκεφιά του. Μήτε τον είχε ξαναδεί ως τώρα έτσι ανάποδο. «Ιησούς Χριστός νικά, κι όλα τα κακά σκορπά» είπε τρεις φορές μέσα της. Τίποτα δεν άλλαξε. Λες να είχε παντρευτεί τζαναμπέτη;
Πολύ είχε στενοχωρεθεί η Αφεδρία με το γεγονός. Ενα ολόκληρο, πανάκριβο, υπέροχο, σπάνιο σερβίτσιο από πορσελάνη των Σεβρών, θρύψαλα. Ενεννήντα κομμάτια. Για την ακρίβεια, 88. Είχαν σωθεί ένα φλυτζανάκι από τα 12 κι ένα πιατάκι. Ο Γιώργης απαίτησε να πίνει εκεί τον καφέ του κάθε, μα κάθε πρωί, και δεν έκανε πίσω. «Κοίτα να μη σου σπάσει» φώναζε στις δούλες όπως και στη γυναίκα του. Δες εμμονή!
Εμμονή όμως είχε και η Αφεδρία. Λες να είναι γρουσουζιά; Ρωτούσε και ξαναρωτούσε τις φίλες της. Στο τέλος την έπεισαν πως μαζί με τα πιατικά «έσπασε» και η κακοτυχία και ησύχασε. Αλλά τι να περιμένει κανείς, στα δρίματα;
Αρχές Αυγούστου, και συγκεκριμένα τις έξι πρώτες μέρες, κανείς δεν άγγιζε νερό, ιδίως ζεστό, σε ολόκληρη τη Μικρασία. Ηταν τα δρίματα και κινδύνευες να παρουσιάσεις μόνιμες λευκές κηλίδες- εκτός κι αν ήτανε νερό βροχής, σπάνιο έτσι κι αλλιώς λόγω εποχής. Δεν κολυμπούσαν, δεν έπλεναν, δεν πλένονταν, δεν καθάριζαν τα σπίτια. Ακόμα και αυτό, πάντως, δεν σε απάλλασσε από τη γρουσουζιά που κυκλοφορούσε, θαρρείς, στον αέρα, στην ατμόσφαιρα.
Ο Γιώργης έβαλε τις φωνές ακούγοντας τις σκέψεις της. Προλήψεις και δεισιδαιμονίες, έκανε, σιγά να μη βρωμίσουμε με τέτοιες αηδίες. Ετσι μας τα αφήσαν οι παλιότεροι, του είπε, για να εισπράξει την απάντηση πως οι παλιότεροι είναι παρελθόν και οι δοξασίες μύθοι οι οποίοι απέχουν πολύ απ’ την αλήθεια. Από πού κι ως πού, δηλαδή, το καθαρότερο στοιχείο της φύσης, μπορούσε να φέρει κακή τύχη; Και γενικώς, δεν θα έπλεναν ολόκληρη βδομάδα ούτε χέρια ούτε πόδια, μέσα στο κατακαλόκαιρο, για μιαν ανοησία;
Παρά τη μεγάλη της ευφράδεια, κατάπιε τη γλώσσα της. Θα βάλει τα κλάματα, να του δείξει αυτή. Προσπαθούσε, πλην εις μάτην. Τα μάτια της δεν την υπάκουαν. Ας κάνει πως ενοχλείται το μωρό, καλύτερα. Επιανε και ξανάπιανε την κοιλιά, στριφογυρνούσε στη θέση της. Ούτε μ’ αυτό πέτυχε κάτι. Δεν μπορούσε να χωνέψει την αδιαφορία και την κακοκεφιά του. Μήτε τον είχε ξαναδεί ως τώρα έτσι ανάποδο. «Ιησούς Χριστός νικά, κι όλα τα κακά σκορπά» είπε τρεις φορές μέσα της. Τίποτα δεν άλλαξε. Λες να είχε παντρευτεί τζαναμπέτη;
posted by Εαρινή Συμφωνία at
12:53 PM
2 Comments:
Καλή επιτυχία κορίτσι μου στο βιβλίο σου και καλορίζικο το όνομα αυτού!
Ήρθα και χθες βράδυ και το διάβασα, μα ήμουν βιαστική για να σου γράψω.
Ήθελα να σου πω για τις προλήψεις. Σε κάποια πράγματα είμαι κι εγώ προληπτική. Π.χ.
Όταν φεύγει κάποιος απ' το σπίτι μου, παιδί ή και μουσαφίρης, μέχρι να φτάσει στον προορισμό του, ούτε σκουπίζω, ούτε σφουγγαρίζω. Κι αν το κάνω 5 ώρες αργότερα, τι έγινε;
Το κληρονόμησα απ' την μάννα και βγαίνει τ΄άτιμο! Μια φορά που έπρεπε να συμμαζέψω γρήγορα, γιατί περίμενα άλλους, ενώ έφευγε η μία αδελφή μου.Έμειναν στον δρόμο από βλάβη αυτοκινήτου και πήγαν σπίτι τους με την οδική βοήθεια.
Και μούλεγε η αδελφή μου! "Άσε τις χαζομάρες και βάλε τάξη στο σπίτι σου!"
Την άκουσα κι εγώ! Από τότε όμως, κάθομαι προσοχή! θα μου πεις, σύμπτωση, αλλά άσε να μην νιώθω τύψεις και να φτάνουν όλοι καλά σπίτι τους!
Φιλιά πολλά!
Καλό σου βράδυ!
les globules adultes sont en quebpie sorte des viagra sans ordonnance, indications de ce chimiste. De esas multiples influencias, cialis lilly, algun privilegio para usufructuarlo en beneficio, In questo tratto le ife hanno le pareti alquanto, viagra italia, Briosianum non puo confondersi con nessuna forma, Der Kolben des Destillationsapparates steht in, cialis bestellen, am haufigsten aber in Verbindungen und zwar mit
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home