Sunday, January 14, 2007

Οπως και αν λέγεσαι (6)

Εδώ είμαστε. Αρχή του τρίτου κεφαλαίου. Συνεχίζεται, βέβαια. Κανένας άλλος τίτλος μήπως σας ήρθε στον νου;


03 Αφεδρία

-Σήκω, εγγονούλα, είναι ώρα.

Ο παππούς Σταμάτης Χατζηαλέξης στεκόταν πάνω απ’ το κρεβάτι της, χαμογελώντας μ’ ελαφρό καμάρι. Ακόμα ένα μέλος της οικογένειας θα δοκίμαζε τους γλυκείς καρπούς της εκπαίδευσης. Η Αφεδρία είχε μόλις κλείσει τα πέντε ήταν, λοιπόν, καιρός να μυηθεί στον Ομηρο. Πρώτα σε μετάφραση, σιγά- σιγά και στο πρωτότυπο. Η διαδικασία διαρκούσε χρόνους γιατί ακολουθούσαν οι τρεις τραγικοί, η Σαπφώ, ο Αρχίλοχος, ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης. Τα αγόρια μάθαιναν επιπλέον Δημοσθένη, Αρριανό και Ψευδοκαλλισθένη, όλα τα σχετικά με την εκστρατεία του Αλέξανδρου.
Πρωί, πριν καν ξημερώσει, διάβαζαν καθισμένοι μπροστά στα μεγάλα εσωτερικά παράθυρα του ισογείου. Τα εξωτερικά είχαν σιδεριές, γιατί δεν ήταν λίγες οι φορές που Τούρκοι έμπαιναν από αυτά προκειμένου να αρπάξουν ό,τι πρόφταιναν. Από τα μέσα παράθυρα έβλεπες ανεμπόδιστα τον ωραίο κήπο με λεμονιές, πορτοκαλιές, νεραντζιές, ακόμα και μανταρινιές, που ήταν πιο ευαίσθητες. Τα σπίτια της πρώτης σειράς προς τη θάλασσα δεν είχαν εσπεριδοειδή. Εδώ ήταν η δεύτερη, τα κτίσματα και οι μάντρες τα προστάτευαν, ευδοκιμούσαν. Πώς μύριζε την άνοιξη που άνθιζαν! Συχνά λιγωνόταν από τις ευωδιές, ξεχνιόταν, ο παππούς την επανέφερε στην τάξη χτυπώντας απαλά το δάχτυλο στο ξύλινο περβάζι. Σιγά- σιγά ο ήλιος ανέτελλε, το φως έμπαινε από τις τραβηγμένες κουρτίνες. Τότε το μάθημα σταματούσε για ν’ ακολουθήσει το πρωινό και η ετοιμασία για το σχολείο.
Ακόμα ξυπνούσε στις πέντε, όπως είχε συνηθίσει από παιδί. Ακόμα διάβαζε πριν ξεκινήσει τη μέρα- τώρα, Πλάτωνα. Κατά τη συνήθεια της Σμύρνης τα μεσημέρια ξάπλωνε. Μόλις σηκωνόταν, και πριν καταπιαστεί με το βραδινό φαγητό, απολάμβανε ως επί το πλείστον γαλλικά μυθιστορήματα τα οποία προτιμούσε στο πρωτότυπο. Χάρη στα καλά γαλλικά της είχε ταξιδέψει επανειλημμένα στην Κεντρική Ευρώπη, ώστε να βοηθά τον πατέρα της στη μετάφραση συζητήσεων, διαπραγματεύσεων, συμφωνιών, συμβολαίων. Ετσι τα έμαθε καλύτερα ακόμη, όπως και τα γερμανικά, και τ’ αγγλικά στα οποία μπορούσε να συνεννοηθεί με αρκετή ευχέρεια.
Πάντως, η έγνοια της αυτή τη φορά δεν ήταν η τύχη της Νανάς και τις Κυρίας με τας καμελίας, ούτε της Τιτίκας των Αθλίων ή της Εσμεράλδας της Νοτρ Νταμ. Δεν ήταν η σωστή χρήση του υποθετικού λόγου και της μετοχής, οι άγνωστες λέξεις, οι ιδιωματισμοί. Εψαχνε τα μυστικά των συνταγών, απείρως πιο δύστροπα από αυτά της γλώσσας.
-Θα σου φέρω να δοκιμάσεις, μαμά, και να μου πεις γιατί δεν πέτυχαν.

Τα είχε κάνει όλα όπως στο σπίτι τους. Πολύ κρεμμύδι, ώστε να γίνουν αφράτα. Ρύζι της σούπας, όχι για πιλάφι σπειρωτό. Και λεμόνι. Και καλό λάδι. Και αρκετό μάραθο. Τι έλειπε;
-Μαρούλι, έβαλες;
Δεν έβαλε. Πού να θυμάται ότι ήταν απαραίτητο; Ευτυχώς, θα προλάβαινε να κάνει άλλο φαγητό πριν επιστρέψει από το ταξίδι ο Γιώργης της. Αν επέστρεφε. Εβαλε τα γιαπράκια στην άκρη κι άρχισε να συλλογιέται. Να φτιάξει τζιγιεροσαρμάδες, κεφτεδάκια ή γιουβαρλάκια κόκκινα; «Βοήθα κι εσύ, καλέ μαμά, μήπως και έρθει νωρίτερα και δεν προλάβω!» Ανασκουμπώθηκε κι η μάνα- τι να κάνει;- να της δώσει την ψευδαίσθηση πως έσπρωχναν τον χρόνο, που καθόλου δεν βιαζότανε.

2 Comments:

Blogger paroussa said...

Eιναι σχεδόν μαγικό να παρακολουθείς την δημιουργία ενός μυθιστορήματος εν τη γεννέση του. Ειναι η πρώτη μου φορά και μου φαίνεται συναρπαστική.
Δεν είμαι ειδική. Απλά, μού αρέσει το διάβασμα.
Μού αρέσουν ακόμη και οι υποδείξεις των φίλων.Μου καλιεργειται έτσι η παρατηρητικότητα και η κριτική ματιά.
Σωστό σεμινάριο δηλαδή.
Οσο γιά το έργο, όσο προχωρεί μου αρέσει περισσότερο. Νομίζω οτι κυλά πιό άνετα.
Σου εύχομαι από καρδιάς,
καλή συνέχεια.
Θά σε παρακολουθώ!

January 14, 2007 at 12:22:00 PM GMT+2  
Blogger Mh Xeirotera said...

Dear Earinh Simfonia, poly kalh ke h arxh tu neou autou kefaleu, ke ginete akoma kalyterh pros to telos, mu anikses ke tin oreksh (ante tora na fao rizi ke glykoksino kotopoulo).
H leksh "prototypo" gia ton Omiro me ksenise ligo- oxi den exeis kanei kakh xrisi apla ego exo filosofikous endiasmous (perastika mu!). Epishs to "oste na voitha ton patera ths" tha mporuses na to eixes kaneis ligotero dianoumenistiko- an theleis vevea. Bravo, kalh synexeia :)
Oso gia ton titlo... mhn viasteis...tha rthei na se vrei monaxos tu otan erthei h ora tu.

January 17, 2007 at 7:54:00 AM GMT+2  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home



ask2use.com: Μόνο αποσπασματική αντιγραφή
ask2use.com: Δεν είναι απαραίτητη η πληρωμή
ask2use.com: Επιτρέπεται η κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια